EZ!...Ezcümle; Kulaklarıma ulaşan sesin ürpertisidir şakağımdan vuran beni Kansızlığın çocuk bahçelerime sızan kanlı elleridir /Ah çocuk yüreğim! Ocak viran Dilde figan Ve dudaklarımda iri kıyım sorgulu bir cümle Neden ellerin ölüme bu kadar usta be adam! Ez! Bak işte gökkuşağıyım Al ve ez... Fazla bulduysan gönlümdeki aşkın renklerini Durma Uy zamana! Uzat gökyüzüme süngülü bakışlarını Dökülsün güvercin kanatlarım Ölsün umutlarım Ölsün bakire düşlerim/üşümeye alışkınım… Say ki Hiçbir değeri yokmuş binde bir batmanlık canımın Senin yüreğinden büyük Ellerin varken… Ve sorma Sol yanındaki bu ağrı da neyin nesi? Diye Anlamazsın! Kasık sancılı şiirlerde dolaşırken Bir imge uğruna dilenen Elma vaatli Havvacıkların cinayete eşdeğer sevişmelerinde Noksansız öldüğünü… Şimdi Defol! Ben kalırım daimî leyli sanatımla Ve profesyonel hudutlarına göz koymam korkma Can çekişirken yüreğim… Ama dur, az bekle En son cümlede Son bir dilek bırakmalıyım sana Yalnızca İki kelime… Telef ol! 27/03/2008 |