Nefes nefesekişneyen al bir kısraktı zaman yelesi terliydi ayağının tozunda taze ıtır dilsizdi uğuldayan orman durgundu göl nilüferler fısıltılı baş döndürüyordu sümbüller… yıldızlar aşkı yıkıyordu sırılsıklamdı… ay efsunlu gecenin koynundan sıyrılmıştı ince bir ıslık rüzgarın dudağında sesinde keklik çağlaması bir içim su gülüşün ağaçlar ahenkli hışırtı içinde toprağın göğsü yarılmış cemreyle yeşeren düşler nefes nefese vuslat tam kıvamında pür neşe umutlar zembereği boşalmış soluk soluğa akreple yelkovan dingindi toprak yalnızlıktan azade sıyrılmıştı kabuğundan hanım/eli boynunda jale zirvelerde sevda demliyordu doğanın kucağına sere serpe uzanıp yorgun düşerken gün… AA |