---Adam ayna ile yüzleşirken düşündü!

Yalnızlık kendi kalabalığında kaybolmak mı?
Ya da kimsesizlik bir tercih miydi?
Hasretler her zaman vuslata denk gelir mi?

Hatıralara, anılara sığınıp avunmak istersin
Dönüp baktığında arkana
Geçmişle avunmanın sadece “hikâye” olduğunu anlarsın…

Adı üstünde hikâye
Hiçbir hikâyenin sonu gelmez
Hiçbir masal mutlu bitmezmiş
Kader örmüşse ağlarını
Damla damla yanağına düşen gözyaşları
Yok etmez, arındırmazmış günahlarını...

Adın şarkıların nakaratları gibiydi dilimden düşmeyen
Meğer her şarkıda senden bir şeyler saklıymış
Dinlemek gelmiyor içimden beraber eşlik ettiğimiz şarkıları
Sözlerini okuyorum
Yüreğimi eriten yangınların içerisinde buluyorum kendimi…

Saklanmak kuytu köşelere
Kaçmak istiyorum senin olmadığın uzak diyarlara
Yapamıyorum.
Her kaçışım sana yeniden dönüş yolları açtı!
Yine aynı güneşe birlikte uyanıyor
Yine aynı gök kubbenin altında birlikte nefes alıyoruz…

Aklını başına al unutma!
Her yeni bir gün yeni bir umuttur
Hazmedeceksin yaşadıklarını yaşayacaklarını
Diline lal olsun konuşma
Kalbine kilit vur!
Aynaya baktın yüzleştin! Ne gördün?
Yorgun gözler ve onlarda ki fer
Hala ışık var gözlerinde söndürme şaşma özünden…

Gün gelecek yine ağlayacaksın
Rüzgâr ekip fırtına biçeceksin
Gün gelecek gönül tarlanda bahar çiçekleri açacak
An gelecek feryadı figan edeceksin sessizce
El aç rabbine, olmayacak dualardan vazgeç!
Yalancıktan da olsa gülümse hayata…

Kaşı kanatmadan yüreğinde kabuk bağlamış yaralarını
İzi kalsa da, bırak kalsın içinden sök at!
Unut gitsin!
Başka bedenlerde can bulan masal kahramanlarını
Sen sensin!
Sen koca dağsın
Sen yıkılmaz çınarsın
Önünde iki yol var
Ya sil baştan hayata tutunacaksın
Ya da kendini Yar’dan aşağı atacaksın
Unutma!
Sen!
Sen olduğun sürece varsın…


Mustafa KARAAHMETOĞLU
28.06.2015