Yalnızlığın Merhameti
Ay ışığı terk ederken ruhumu
Yalnızlığın kollarında sar beni Karanlık sevmişken umudumu Yıldızların hançer oldu gör beni Merhametim oldu sinsi geceler Yoldaşım oldu sensiz kör hücreler Bensiz-sensiz yürüdü merdivenler Adsız ayak dermanından sor beni Her gölge bir dev oldu yokluğunda Bin pareye bölündüm burukluğunda Aklım uçtu sende soluklandığımda Nefeslerin dumanında bul beni Bal’ı boyadılar sarıya renk diye Attılar bir yalnızlığa hayat denk diye Kamber’de dünyadan sevk diye Azrail pençesinden geçen yol beni |