Vurgun Yiyen Yanım
Bİr kartal hamlesi gibi
çöktün döşüme Yarasına tütün basan yiğitler gibi sardın Sardıkça yaralarım özler oldu seni Çareler uçup gitmeden hayalimden Yeni suretlerin belirdi benliğimde Kaybolmadan Servit-i aklım yerinden seni gördüm dört mevsim karşımda Vurdukça vuran, hasretiyle örseleyen Yaraları tırpanla her gün deşilen Bir serçe yarattın gönül evimde başımı taştan taşa destur edip Ve ezemeden başımı aldım senden Sakladım iki elimin kuytusunda Kaldı başım bende Ruhu viran gövdem sende Ruhum ya zavallı ruhum iki ilmik Koştu bir başa bir bedene Kaderini tekmeleyerek Sevda yolunda tökezleyerek ............................................ ............................................ .............................................. |