beyazına alıştığım Eskişehrin
çocuk sevinciydi karla düşen
oysa ki bir uğramıştım
meğerse sonu yokmuş gözlerin
eladaki gizem neydi
böyle senelerce düşlenen
sanki bütün suç eylüldeydi

ayazına bulaştığım Eskişehirdin
saçına üfleyince bir nefes
kimseye sormamıştım
hangi rüzgarın endişesiydin
geceler kaçar haldeydi
akşamlar tatlı bir heves
sanki bütün suç eylüldeydi

tozuna yapıştığım Eskişehir
yanağına düşen bir zerrene
tüm kenti nasıl ıslatmıştın
yağmur yapraklara veriştirir
sonbahar kıskanır gibiydi
zor yetişmiştim o trene
sanki bütün suç eylüldeydi

üstüne toz ayaz Eskişehirden
dudağı bükülmüş bir şiirin
mahsun mısralarını sarmıştım
anladım bir bir dökülmesinden
goncanın bir adım ötesiydi
masumluğundayken o sihirin
sanki bütün suç eylüldeydi
dr.süreyya burak önder