Bazen bazı şeylere sorgu sual olmaz kabullenirsin

Senn dağ gibi yürüyenimdin
Nehir gibi coşkulu serin
Ben sana yürüdüm hep
Tosladım hayata
Sularında boğuldum
Savruldum rüzgarlarınla

Dağ gibi dağ gibi yürüyenimdin
Gölgen oluşundan heybetli
Ben sonsuza kadar
Bekleyenin olmaya talip
Sen efendi sen sahip

Yanaklarında hüzünden gölgeler
Saçlarında ışıldayan şelaleler
Gerçektin en gerçeğimdin
Ara sıra kaybolan bir ruh
Parmaklarımın ucundan kaçırdığım ceylan
Avucumda örselenen kelebektin

O kadar o kadar naif
Kanatların vardı ışıl ışıldın
Yağmurlu havalarda giyindiğim yağmurluk
Sığındığım kulübem
Kağıttan ekmek teknem

Sana şimdi ne desem uçacak söz
sen ciğerimi dağlayan o ebedi köz

Bu kaçıncı yazışım bu kaçıncı defter
Öğretmenimin verdiği ayakta durma cezası
Beş sayfa seni seviyorum yazısı
Seni yaza yaz bitiremedim
Gitmeni istemedim kıyamadım git diyemedim
Dağ gibi dağ gibi yürüyenimdin

Sen azgın nehirler gibi ılık ırmaklar misali
Ben acemi yüzücün ilk hamlede
Kalbine kramplar giren
Sen bir şehzade masalı

Sen kendine kapalı bir kara tren mavi yolculuk
Ben gardaki son yolcu
Sana güle güle demeye gelen

Yüksel Nimet Apel

6/Mart/2016/Pazar/Bodrum