aşkımı sana emanet ettim yüreğime kefil sen bana güldün, ben sende ayrık otu içimde kan kırmızı kanar karanfil kanasa da uslanmayan bir sefil
sen yanan yüreğimden kendini koruyorsun çırpınıyor uğraşıyor şarkılara sığınıyorsun gözlerin ki şelale mavi-yeşil sarı/yosun grinin elli tonuna yalanlar sığdırıyorsun
ki öfkeli ellerle yazdıklarını yırtıyorsun sonra yine şiir diye hüzünler yazıyosun kara bir kalemin tükenmez şecaatinde "hepsi sana" mış diye masal dinletiyorsun
kendini kovuyorsun benim yüreğimden çıkmak istiyorsun -gitmek- ezelden kurtulmak göğüs kafesimin içinden -ki her şey benim yüzümden-
daha önce hiç olmadığından kaleme takıl ....bende akıl ........bende mantık ..................bende yürek ........................paramparça...
dinamitlenen kayalar gibi içimde hayat içimden yüreğine sevda ile akan bir ırmağın yatağında çırpınan yaprak
seninle bu yarışta yanmaya susmazdım susmaya ....yazmazdım yazmaya ............kanmazdım kanmaya .................ağlamazdım ağlamaya .............................sonu belli olsa da...
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
kehanet... şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
kehanet... şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.