zırh ve kılıçNe kadar tanırsa tanısın kendini Bir yanı hep eksik kalır Çünkü insanın alacağı son dersi; Kendisidir. Mevsimlerin yazgısıyla buğulanır pencereler Bıçak gibi soğur düşünceler de Yiter demirin kızıllığı Bütün güller,sonunda aynı renge döner Solgunlugun ellerinde.. İnce urganlar ve yüzgeç Büyür karanlık,balıkların gözlerinde... Suda aralanan kapıdan Sessizce geçip gider, Dalgalardan yara almış gemiler Ne kadar uzağa yüzebilirse denizlerden. Birkez kendiyle başbaşa kaldıysa, sorular Deşmeye başlar yaralarını , Düşünür de düşünür... Pişmanlığın ağacından asılan insan. İki tarih arasında bir çizgidir hayat Başkaları okur taşa kazınmış adını. Kayıp zaman demleri sızar düşlere Hatırlamakla ısıtır düşüncenin demirini Yeni bir zırh yapar insan kendine acılardan Ve bir kılıç Öldürmek için sevdiklerini. |
Dizeler çok mükemmel olmuş…
Kutlarım.
Beğendim.
………………………………. Saygı ve Selamlar…