Sahipsiz Şiirler-Sergi-bir sergi açmışım yüreğim çarşısına gün olur güneş olur kar boran tipi vurur çiçeklerimi fırtınalar savurur tezgahımın muşamba örtüsünü yadıma yarenlik eder boşluktaki hayallerim yazarım çizerim gülmek mi ağlamak mı? kalemimin karasındandır kusurum yaşamak sevmekten ibaret desem de hiç eksik olmaz damağımdan yezit bir acının tadı ondandır hasretin adını haslet koyuşum düşünür düşlerim neyleyim kapıma dayanan baharı her nefesim karakış bitimsiz bir oruca başlamışım iftiralardan sakınır olmuşum iftarımı sonsuza dek iftiharımsın eksikli bir eskiz değil koyukahve bir resimdir bendeki aşk halin uyurum uyanırım eşleyemem heceyle geceyi mum ışığından ibaret yarınımın ziyası tutunmuşum tutsaklığımın kanadına rastıksız kaşlar, rimelsiz kirpikler canıma tak etse de eti kemikten ayıran bir suskunluk yemin olsun ki adadığım adaklar kabul olsun diyedir dudaklarımın inzivaya çekilmesi varım ya da yokum bağsız pabuç ilmeği kaçmış çorap hep sobelenmişim kader oyununda kopan öd’ümü topluyorum bir ayak izinden ürkek bir serçe gibi titriyor yüreğim şu an söylesene be tanrım ne günahım var benim parmak uçlarında bir kuklayım ben kopan iplerimi tamir etsen ne kaybedersin görsem de gözükmüyorum beş basamaklı bir anıtın gölgesine sığınmışım şafağımda sahipsiz bir hutbe gülebilmek değil ölebilmek olmuş son dileğim darda kalmaktansa zorda kalmayı dilerdim derman arıyorum takatsiz bir şiire sen demeyecektim ama sensiz olmuyor hiçbir şey hayal ediyorum yeşil; küf sarı; sarmaşık kırmızı; kızılınca hasret beni bence değil sence düşün ve dikkate alma bakışlarımı ne olur ikrarımdandır gözlerimin bu hali… |
tebrik ediyorum seni