Sen Olduğun İçin
Ben seni bu þehrin duvarlarýna el sürdüðün için deðil,
Yaðmurun altýnda birlikte yürüyelim diye de deðil,
Baharda açýlan güllerin mutluluðunda hiç deðil,
Ben seni, sen olduðun için sevdim Ellerim kana kana ellerini arzuladýðý için deðil,
Gözlerine uzun uzun bakmak için de deðil,
Gözlerindeki o mutluluk kervanýnda olmak için hiç deðil,
Ben senin gözlerinde var olmadan da sevdim
Yani, seni, sen olduðun için sevdim. Ellerinin içi gökyüzüne baktýðýndan,
Gözlerin haya ýrmaðýyla hem-hal olduðundan,
Attýðýn adýmda ’Allah....’ diye haykýrdýðýndan
Sevdim, seni. Gidiyorsun,
Yolun sonunu bilmeden gidiyorsun.
Geriye bakmadan,
Ýnatlý bir baþkaldýrýþla gidiyorsun.
Asi bir küheylan gibi.
Ve ben gidiþinle seviyorum seni
Evet.
Ben seni, sen olduðun için sevdim. Sensiz geçen gecelerin karanlýðý, beni sardýðýnda,
Gözyaþlarýmýn girdabýnda boðulduðumda,
Ýçimi günden güne parçalayan, ümitsizlik kapýsý araladýðýnda,
Sevmekten vazgeçtim mi ki?
Asla...!
Ben seni, sen olduðun için.
Yani, gittiðin için sevdim. Gittin ama bitmedin...
Gittin ama sevmekten vazgeçmedim.
Ve usulca fýsýldadý zaman:
’Bana býrak...’ Ýbrahim Halil ÖZLÜ
Þiirime Uður Böceðini layýk gören deðerli sayfa yöneticilerime teþekkürlerimi arz ederim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Halil ÖZLÜ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.