Gece hüzünlerle doludur. Hazan yapraklarý dolaþýr rüzgarla. Ebu’l As haykýrýþý iþitirim kalemimden ’’Zeynep’’ Çölümde açan lalemsin, Suskunluk mührümü kýransýn. Boðazýma dökülen þarabýma, Oruç tutturansýn. Sen, Zeynep’sin. Gizli yanýmsýn. Bilinmeyen sevdamsýn. Karanlýklar içindeki nurum, Bed-baht geçen zamanýmýn, Nur u güneþisin. Sen, Zeynep’sin... Sen, Ebu’l As’ýn imanýsýn, Secdegahýsýn. Kirli ellerini pâk eyleyen, Zeynep’sin. Hz. Hatice’nin gerdanlýðýný, Aþk için ayaklar altýna serensin. Ýþit beni kalem! Kimin için aðlarsýn bilir misin? Adýný diline almadýðýn, Diline kelepçe vurduðun Zeynep için.
Ýþit. O Ebu’l As’ýn Zeynep’i O alemlerin Efendisinin göz bebeði olan Zeynep, Peygamber kokandýr. Hz. Hatice’nin ayinesidir. O, Zeynep’tir.
Ýbrahim Halil ÖZLÜ
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Halil ÖZLÜ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.