İsterdim Ki...!
Beni sevmesini isterim, sevgilimin.
Yalnýzca beni sevsin, beni görsün.
Ellerimi sýký sýký kilitlesin isterim.
Çekip gitmemek üzere, kenetlenmesini isterim.
Gecenin bir vaktinde, ay ýþýltýsýnda yýldýzlarý saymak,
Hafiften, esen rüzgarla birlikte sahilde yürümek,
Sabah uyandýðýmda, onun saçlarýyla oynamak,
Her tebessümünden sonra, bir kere daha sevmek isterim.
Gitmek isterim bazen, uçsuz bucaksýz diyarlara.
Tüm gitmeler,onun gözlerine olmalý.
Kimsenin yaþamadýðý bir dünya kurmalý,
Ve kimsenin iþitmediði þarkýlar söylemeli...
Biliyorum, her þey bir hayaldi, yalnýzlýðým.
Geç karþýma, iki kadeh tokuþturalým bu gece.
Az ilerde çalýyor en sevdiðim þarkým.
O an dökülür, dilimden hatýralar hece hece.
Dinle beni yalnýzlýðým dinle...
Sarhoþ olduðumu sanacaksýn ama deðilim.
Çok þey istemezdim aslýnda, sevdiðimden.
Uykusu kadar sevsin yeter bana.
Ýbrahim Halil ÖZLÜ
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Halil ÖZLÜ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.