Bir zamanlar çocuktu küçücük ellerimiz., acýya yabancýydý minnacýk yüreklerimiz,
savaþý oyunlarýmýzda eðlenceye dönüþtürebilen,
korkusuz korkaklarýydýk hepimiz bu hayatýn,
kimliksiz yaþadýðýmýz hayatýn birer kahramanýydýk,
toz pembe hayalleri tozlu raflar ardýnda kalanlardýk,
çocuktuk bir zaman ...
Bir zamanlar çocuktu gözlerimiz,
akþam üstleri elinde pazar çantasý ile eve gelen baba yolu gözleyen,
bir zamanlar çocuktuk ...
Özenirdik anne ve babamýza,
büyüyünce onlar gibi olmaya,
ermezdi aklýmýz da ne olup, olmayacaðýmýza,
bildiðin çocuktuk iþte ;
Bir zamanlar týpký ’’Anne ve Babalarýmýz’’ gibi ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.