Yeni þehirler, yeni evler , hatta yeni Aþk’lar, bulmaman için hiç bir bahanem yok artýk ...
Yüreðimden hicret ettiðinden bu yana,
düþüncedeyim, düþteyim, düþtüm ...
Sende ben artýk geçmiþin tozlu raflarýna kaldýrýlmýþ eski bir aný’dan öte deðilim,
ve bunu biliyorum ...
Hatýrlar mýsýn ? Dikiþi sökülmüþ hayatýmýzda nede çok ileriye dönük düþler kurardýk,
ve kurduðumuz kurðularýn içerisinde kaybolur giderdik,
bilinmez bir düþün peþi sýra ...
’Gelecek’ o günlerimizde deyip, bir kez daha sarýlýrdýk,
hiç görmemiþcesine, birbirimize ....
Þimdi ayrýyýz ...
Geleceðe dair düþlerimizde hiç te görmediðimiz, uzaðýndan yakýnýndan dahi geçmediðimiz bir durumdayýz ...
Ayrý nefesler’de, ayrý kentler de, ayný düþlerin, ayrýlmýþ iki gövdesiyiz ...
Nasýlsýn ?
Aslýnda gelecek diye bir þey yok sevgili ...
Hiç bir þey düþlendiði gibi gerçekleþmiyor, gerçek yok ...
Gelecek yok ... Geçmiþe yenildik biz ...
Hem zaten gelecekte bir gün geldiðinde geçmiþ deðil midir ?
Gen/çtik biz sevgili, geçmiþe geçtik artýk ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.