Ufak tefek bir uzaklýða takýldý ayaklarýmýz ...
Yüzükoyun yuvarlandýk yere ,
önce dizlerimiz, sonra kalplerimiz kanadý ...
Bayýrlardan geçtik önce , yürüdük bi müddet ,
týrmandýk , koþar adým geçip gittik ,
dað- tepe demeden seðirttik , ama biz seninle asla düz bir yolda yürüyemiyorduk ...
Ve gün geldi tökezledik ,
tekrar yerle bir olup düþmek istedik .
Biz gizliden gizliye sanýrým aramýza koyduðumuz bu uzaklýðý sevdik galiba .
Kapýmýzý vurmuþ ta duymadýk mý aþký .?
Kim bilir ne kadar beklettik ...
Belki soðuktu ’’Aþk’’ üþüdü ,
belki biz umursamadýk ,
üþendik ,
kalkýp açmadýk kapýlarý ,
Biz kapýmýza gelmiþ aþkýn kalbini kýrdýk ...
Ki þimdi böyle deli divaneyiz ... Ben seni yazarým;
Sen kimbilir kimlere okuyorsun ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.