Ve biliyormusun ; Kimseyi de sevemiyorum ... Tüm hislerimi , bir bir hiç düþünmeden ahmak ca sana harcamýþ, sende tüketmiþ gibiyim ... Varsa da sende býrakmýþým ... Ara sýra olmuyor da deðil , ’’Bir baþkasý olsa unutabilirim’’ diye kendime yalanlar söylüyor, yine kendim inanasým gelmiyor ... Ve her kendime söylediðim yalanlarý , yutmayýp, yine sana , yine seni ... Anla ÝÞTE .! Caddeler , sokaklar, hatta Þehrin tüm kalabalýðýnda seni görüyorum, seni buluyorum , her adým attýðým iþlek mekanlarda ... Her surat , her ses , hepsi ayný geliyor bana nedense... Herkez yabancý gibi, bön bön bakýyorum suratlarýna, Susuyorum... Bir tek sen kalbime yabancý gelmiyorsun , bir tek þu içimi ýsýtan sadece sensin... Nesin sen ? Söyle ALLAH aþkýna ? ! Bela mýsýn? Yoksa aþk mý ? Eðer cevabýn Aþk’sa ; Daha fazla acýtma artýk canýmý lütfen Çýk ve GEL. ! Sevgilim ... Helalim ... Söylemesi bile ne kadar farklý bir his , Gel , Sýmsýký sarýlmak istiyorum sana. Söyleyemediðim ve aklýmda ne kadar cümle birikmiþse, yüzüne , güzelim gözlerine baka baka söyleyesim var Biliyormusun .? Neredeysen LÜTFEN Çýk Ve Gel ...!
Sosyal Medyada Paylaşın:
rafet42 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.