Ruhumun En İşlek Caddesindeki Ayrılık

Yanaklarýmda hafif bir ýslaklýk.
Tenimde anlaþýlmaz bir titreyiþ.
Sýcak yaz günlerinde akýl almaz bir üþüme.

Bitmek bilmeyen, anlamsýz bir ürperti
Ruhumun en iþlek mahallesinde

Açýk kapýlar ardýnda bir hiçlik,
Bir yok olmuþluk.
Nedir bu apansýz gelen
Ýstasyondaki trenin amacý
Kim için, ne için geldi?
Yolculuk mu var?

Yüreðimin derin ve iþlek caddesinden kim ayrýlmak ister?
Pýlýný pýrtýný toplamýþ bir hareketlilik,
Kimdi bu ayrýlýk mýrýldanmalarýný söyleyen?
Bir hüzün aný,
Ardý arkasý kesilmek bilmeyen gözyaþlarý.

Benden, benliðimden kopan kim?

Hazin ayýnda dalýndan kopan yaprak gibi,
Usul usul kendini rüzgara býrakýp uçsuz bucaksýz
Yarýnsýz,
Sabahsýz,
Günlere gitmek isteyen kim?
Mutluluðun cereyan ettiði merkez-i ruhumdan ayrýlmak isteyen kim?

Karma karýþýk bir akla,
Hüzünle, üzüntüyle dolu bir yarýna,
Gündüzün zifiri karanlýða yerini býrakmasýný isteyen kim?

Kim bu?

Ayrýlýðýndan sonra,
Musalla taþýnda birleþmek isteyen kim?

Ýbrahim Halil ÖZLÜ

30,05,2013 /13:50
Sosyal Medyada Paylaşın: