Karanlýða bürünüyorum seni görmediðim her gün Þems düþüyor önce , sonra da ben Bu her gün böyle. Karanlýðý daha çok sever oldum Kalemimden dökülüyor mürekkep damlacýklarý Harf harf sýralanýyor kelimelerim damlayan mürekkebim durmadan Tekrar takrar beyaz kaðýda yazýyor; - Olsun. Ben üzüntüyü daha çok seviyorum... Ben yalnýzlýðý daha çok seviyorum...
Yüreðine düþtüðümden beri, Yüreðinden düþtüðümden beri Bu böyle deðiþmedi
Korkma kimse görmedi. Kimse iþitmedi. Sen içimdeydin. Sen de iþitmedin... Sende görmedin
Ýbrahim Halil ÖZLÜ
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Halil ÖZLÜ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.