’’ Ýnanmak için çok müsaitim,
hadi en süslü yalanýný uydur herhangi bir yerinden,
ve kandýr beni ...
Evet .!
Evet ben bir zamanlar olduðu gibi ,
bugün de kandýrýlmak istiyorum ...
Caným çekiyor iþte ,
naparsýn ...
Mesela ’’Aþkým, Yada Sevgilim ’’ diye seslen;
ama az daha dur hele,
bekle biraz daha hemen deðil...
Biraz zaman geçsin...
Biraz akrep yelkovanýn peþinden gitsin,
gece kör karanlýða doðru adýmlasýn öyle ...
Beni özlediðini , yada sevgiye dair aklýna ve dilinin ucuna ne gelecekse ,
gecenin 12 bucuðunda atacaðýn bir mesajla deðil de,
kapýmýn zilini çalarak söyle istersen ...
Bak o zaman inanýrým iþte bu yalanýna.
Hadi beni yine o geçmiþ yýllardaki gibi kandýr,
yalanlarýna ve kendine inandýr ...
Mesela kalbimi deðilde artýk kapýmý kýr ...!
Týpký evvel ki gibi ... ! ’’
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.