ayrýlýklar senin olsun
tek bedduam
yaz buram buram
secdesiz bir akþam üzeri
ortalýk su kokusunda
renksiz
bir anne konusu eksik
bir sen
portakal çiçekleri aðlýyor
yine bir kýþ sakladý seni
soðuyor
aldatan mevsimler
topraða düþen cemreleri kucaklýyor
ilk sevgilisi gibi
sen gibi telaþesi var
haz aldýðýn her þey bu cihanda
secdesiz
baþtacý
halimi bilmeyenlere dua ederken
gözüm deðil
içim aðladý
ah gibi
beddua etmedim aslýnda
oldu ama
sanki öyle durdu
süslemedim cümlelerimi
öyle bi sustum
sen güneþi çaðýr yüzüne
ben geceye yatýdayým
leþ gibi sevdam
sustu
arka mahallelerde çocuk sesleri
kendime getirdi beni
intiharlardan vazgeçtim
hayatý tesadüflere býrakmak
kaybetmiþlerin iþi deðil mi
yýldýzlar
sen geceysen hep yanar
hayat bir boðaz
deniz ise hikayesi
sen beni dünya yaptýn
ben ise ahiret
arka mahallelerde çocuk sesleri
kendime getirdi beni
intiharlardan vazgeçtim
ama öncesi var tabi
en büyük ’bi seslendi’
irkildim
daha kaç defa dedim
küllendim bittim yeter
affettim
dirildim
hatrým küçüklüðümde kalmýþ
anladým
onu andým
kýyamam
ne bileyim iþte
tatlýydý
gözleri pamuktu
kapaðýndan akardý gaflet
aldandým
yaðmuru resmin yaptým
kuþlardan haberlerini çizdim
bekledim nasibini
muradýný
izledim haysiyetini
sýr gibi kaldý namusun gözümde
dilimde sustu
hastalandý o
herkes bilmez
ben yüreðimden aldým vesikalýðýný
öyle dürdüm yýllýk þeritlere seni
yazdým þeriat gibi
çerçevedeki seni
küçülttüm
bir cüzdana sýðdýrdým
onca þeyini
maskesi düþmüþ insanlara
cüzzamlý iltifatlar da etmedim
geride
buz sýcaklarýmý hatýrladým
öyle set gibiydi iþte
alevli günler
temmuzlar
aðustoslar
öylesi merhaba dedi o topraklar
ne bileyim
aldandým iþte
biraz kanatlanýnca
kýrýklandým
döndü dilim tersine
duasý oldun hep o günlerde
küçüðünün
ben unuttum
dilim amin dedi
bulut deyiverdi
yaðmur çýktý ardýndan
neden bana
onca yalan söyledi
neyse zaten
yuttum
hatrýmda sadece acýlarým
söyleyin onu unuttum
çok özledim ama
onu unuttum
söyleyin o da unutsun
ÞÝRÝN KELEBEK