Ölüme doðru koþuyorum.
Þimdi tam uçurumun dibindeyim.
Az kaldý ayaðýmýn kaymasýna.
Az aþaðýya baksam,
atlamama gerek kalmadan düþerim.
O kadar yakýným, iþte
O kadar!
Seyret sen istersen,
atlarken haber vereyim.
Canlý izlemenin tadýna var.
Bir küstüm çiçeðinin,
kayalarýn kaymasýyla kökünden çýkýþýný seyret.
Gözlük takma sakýn!
Bu defa resim çekmemelisin.
Gel, otur oraya atladýktan sonra,
sadece bir süre kal, seyretmeye devam et.
Hep bak, sakýn gözlerini ayýrma!
Ölüme giden ayaklarýma elbisemin takýþýlýný seyret.
Tabi, senin için giydim.
Þimdi, ölüm için yine en sevdiðini seçtim.
Siyah...
Siyahtan baþka ne olabilir ki ölüm rengi?
Sakýn aðlama!
Ama... Sakýn!
Kendine acýma, hele bana, sakýn.
Ben temizliði seçtim ki ölmek istedim.
Yaþaman için baþka yol var mýydý ki?
Oku diye yazdým.
Haber veremezsem merakta kalma!
Hep arardým gecikince
ya da ortadan yok olacaðým zamanlar.
Ýþte, yine öyle bir zaman.
Güneþe çýplak gözle bakan
biz sevdalýlar için ölüm nedir ki?
O kadara kadar bitsin.
Mezarým bile ölsün.
Birlikteydik, yaðmurun altýndaki tuz,
güneþin alnýndaki buz kadar.
Hoþça kal...
...hep serseri kal.
Sana çok yakýþýyor.
Serserim, sen misin?
Ýnanmýyorum.
Bak, yine kavga etmeyelim.
Ben bir küstüm çiçeðiyim, ama...
...
Yine de mi?
...
Hâlâ mý?
...
Ýnanmam.
YAZAN: O artýk yaþamýyor.
[Þirin Kelebek]