Sen gittin ya...
rüya görmez oldum
bi’ görsen hepsi karabasan
gözlerimi yumduðum an
kandýran kandýrana
yastýðýma sarýldým,
korkudan aðlayamadým
boðuldum alaca karanlýklarda
miadi dolmamýþ tüm düþlerimden vazgeçtim.
Biliyor musun;
yine parfüm sýktým yastýðýma,
iþe yaracak, huzur verecek ya;
onlarý daðýttým iþte güya.
Öyle dalmaya çalýþtým uykuya
uyudum yokluðuna
solumdan haykýrdým
ayrýlýðýn karasýný basana.
Sen gittin ya...
yetim kaldý þarkýlar
boþ cd kapaklarý yerlere atýk,
düzensiz... darmadaðýnýk.
Çantalara týkmayý denedim
durmadý þýklýðý eskisi gibi
zaten istemiyorum da
onlarý süslemek... sýralamak.
Baþýma iþ mi alacaðým;
plaklar, o þarkýda ben geldim,
bu þarkýda o gitti çalacak.
öyle doldururum içlerini
düetler gibi kederli.
sahi
ordan duyuluyor mu öksüz sesleri?
Sen gittin ya...
bu sokaktaki simitçi de adres deðiþtirdi
çayýný kapan koþardý ona hani.
Þimdi...
sabahlarý camdan bakýyorum da arada
herkesin boynu bükük,
kaþýk sesleriyle oluþan bir armoni,
mutsuz þarkýlar gibi
ritmi düþük.
Nerede bizimki diye iki lakýrtý
sonra n’apsýnlar
hepsi ekmek derdine
koyuluyor iþine.
Anlayacaðýn...
artýk buralardan çýksa çýksa
çýplak ayaklý saadet çýkar.
Sen gittin ya...
kahveyi vanilyasýz içmeyi öðrendim
bisküi almayý unutmayý
denedim denemesine de
sanki ne kahve vanilya kokuyordu
ne bisküide hindistan cevizi oluyordu
Bir daha hiç tomurcuk kokmadý buralar
bak gülüceksin belki ama
açýkçasý çay demlemeyi bile unuttum.
Sordum mu sahi;
su kaynayýnca mý demlenirdi
altýný kapatýnca mý çay demliði bilirdi
az ipucu versen dahi
karýþtýrmasý yine benden
iki þekerli.
Uyar mý sahi?
Sen gittin ya...
ýssýz kaldý koltuklar
tüm renklere küstüm
lila, mürdün, þarap rengi ne varsa
hepsi sýradan geldi
eþya bakayým dedim yeni
eskide kalanlar gözümü doldurdu.
Attým diyelim hadi
ya bi’þey unutulursa diye aldý beni bir korku.
Onlarý da sýðdýrmayý düþündüm bir an
illa yenilemiliydim kendimi ya hani
bu sefer de renkleri bayaðý durdu
anladým ki konfora hiç gerek yoktu.
Þimdi
yine buldum bir sandýklý sedir
oturuyorum iþte üstüne
öylesine!
Örttüm elime geçen ne varsa
misafir de gelmiyor nasýlsa.
Sen gittin ya...
herþey de bitti
yalnýzlýk küstü,
serçe parmaðýný uzatmaz oldu,
anýlar daha kalabalýktý,
tüm günümü doldurdu.
Caddeler yürüdü,
sokak ýþýklarý güneþe kafa tuttu.
Kaldýrým köþelerindeki dilenciler var ya...
zengindi
gururluydu;
para verince kýzar oldu.
Sen gittin ya...
yýllar geçtikçe küçüldüm.
Günah ama
kader yönünü deðiþtirmeyi düþündüm
yeniden tanýþalým gibi
biliyorum çocukluk!
Geçen yýllar sefil ziyan,
büyüdükçe geriye döndüm;
aslýnda olgundum!
Sanki kuþlar bile kanatsýz uçuyordu
uçurtmamýn zaten ipi yoktu
Kimseden fayda olmayýnca...
ben de girdim koluma, yürüdüm yoluma.
Çocukluðumu bile erteledim,
senden sonraya
tam emeklemek üzereydim ki,
var ya;
kýyamet koptu.
Þiir, Ses: Funda Mavi (ÞÝRÝN KELEBEK)