Havin
geldin mi
sýrtýný daya bir banka
iki þarký bir resim
dalgalarýn koynunda
Kadýköy’ü dinle
deniz de kanýyor bak köpük köpük
hiç bu kadar delirlememiþti
sana bu þýmarýklýðý
öyle valla
daldýn mý garýna
çýkma kal orda
usulca çýðlýklarýný yakala
bilmezsin huyunu
kardeþini hemen kýskanýverir o da
Havin
akþam olmak üzere
karanlýðý karalamadan býrakma
herkes çekilsin evine bi’
sesini tut sessizliðin
kalabalýða sok yalnýzlýðý
tut elinden
kimseden fayda yok onlara
el gibi bakma
bir gözünle aðla
bir gözünle gül
yalan söyle tüm martýlara
geldiði gibi gitsinler
fazlasý aþk’a armaðan
gerek yok gönül almaya
Havin
elini salla ona
n’aber de
sen de’ bi’
dinle bi’
öyle uðurla
gelemez lakayýtlýða
o kara þehri sar yeþil þalýna
demli çayýný tüttür
simit kýr yanýna
beter et yanýk biletlerini
kal bi’ kadýn
davetsiz rüyalar gibi aðarlasýnlar seni
Havin
haziran gecesiymiþ adýn
bak
yýldýzlarda da geçmiyor yad’ýn
çünkü
sevda bir düðündü
az’ý üç gün üç gece
çoðu kýrk gün kýrk gece
o da geldi geçti
artýk içinde öldüyse bu þehir
hiç bir kaldýrýma düþmez gölgelerin
Havin
zaman uyudu
bulutlar yýrtýldý
sen de devrildin
gördün
ederin kadar kalanýn yok
balýkçýlar aldý nafakasýný
onlar iþi biliyor
rastgele dönüyor
üþürsün
hadi gidelim
zaten
benim de es’me vaktim geldi
ÞÝRÝN KELEBEK