Yýl 2011 ...
Ayaz bir Ýstanbul akþamýydý ...
Aylardan Þubat,
günlerden Salý ...
Hüznüm le acýlarýmýn harmanlanmasýndan doðan
melez bir kýz çocuðu gibi dünyama geliþin...
Güneþ bulutlarýn ardýna saklanmaya hazýrlanmýþken,
þaka ile karýþýk yüreðime atývermiþtin ilk adýmlarýný ...
Daha kundaklamadan,
bakýþlarýndaki gizemin içinde kayboldum,
kendimi aradým kendimde ...
Yoktum ...
Günlerden Çarþamba ...
Telefonumu ilk açýþýmda karþýma çýkan ,
ve belki de dünyalarý sanki bana vermiþlercesine sevindiren ,
içtenlikle özenerek yazýlmýþ ,
Günaydýn Caným ’la baþlayan ilk mesajýn ...
Yýllardýr unuttuðum duygularýmý þaha kaldýran,
ilk aklýna geldiðimi anýmsatan bir mesaj ,
üstelik sabahýn köründe ...
Elimi ayaðýma karýþtýrmýþtým dün gibi aklýmda hala...
Günaydýn;
diyebilmiþtim sadece heyecandan ...
Ellerim numaraný çevirirken nede çok titremiþti ...
Ürkek ve birazda çekinðenlikle ’Alo’ derken bile ,
kalbim göðüs kafesimden çýktý ,
çýkacaktý ...
Sigara üstüne sigara yakýyordum ,
ve kesmiyordu artýk vagon misali birbirine eklenen tütün dallarý ...
Ýlk resmi olmadan buluþtuðumuz o Pazar günü nü,
dilim dönmez anlatmaya, yeter’ sizim ...
Yüreðim avuç içlerimde ,
Elimde kýrmýzý bir gül ,
gömleðim ütülü , sinek kaydý traþýmla ...
Saat 10:32 idi ...
Ve daha kararlaþtýrdýðýmýz zamana bir çok dakikalar olmasýna raðmen,
dikilmiþtim erkenden Taksim Meydanýna ...
Gözüm her gelen otobüs camlarýnda seni arýyordu ...
Kulaðým telefonda ,
Elimde kýrmýzý bir Gül ...
Saat 11:04 ...
Bayrampaþa otobüsü yanaþmýþtý,
Taksim deki son duraðýna ...
Ellerimin dahada bir titrediðini gizlemeye çalýþsam da,
sana uzatýrken tuttuðum kýrmýzý Gül’den belli oluyordu ...
Karþýmdaydýn ...
Ýlk sarýlýþ ...
Ýlk Merhaba ...
Ýlk kanýmýn damarlarýmdan çekildiði o an ...
Ordan burdan konuþmuþtuk ...
Sen okul yýllarýndan anlatmaya baþlamýþtýn ,
ben dikkatle ve heyecanla seni keþfetmeye çalýþýyordum ...
Koyu bir sohbetin götürdüðü en uç noktadaydýk ...
Ben Mýsýr’a bayýlýrým ; demiþtin sinemaya girerken ...
Hatýrladýn mý ?
Bende biraz abartmýþ,
ve ellerine en büyük boy mýsýr paketini býrakývermiþtim ...
Kahkaha sesin bazen kulaklarýmýn örsün de hala ...
Aradan aylar geçmiþti ...
Ýlk günlerde ki heyecan,
yerini yoðun duygu seline býrakmýþtý ...
Seninle iken yüreðime bir çift kanat takýldýðýný hissediyor,
ve dünyadan bile büyük olduðumu zannediyordum ...
Sebebi ’SEN’din’ ...
Sevmiþtim ...
Belki de içimde kalan en son sevda birikintilerim di sana verdiðim ,
bir dahasý olmayacak ,
tekrarý yok ,
elde avuçta ne varsa,
sana olan sevgim uðruna satýp savdum ...
Sevgi de þüpheye yer yok derler ...
Haklýydý söyleyenler ...
Ýçimi gün be gün kemiren þüpheler baþ göstermiþti ...
Uzaðýmdaydýn ...
Araya giren mesafeler ,
kulaklarýmýn duymaya alýþtýðý,
’Aradýðýnýz numaraya þu an ulaþýlamýyor’ dinletisi ,
karþýlýðý gelmeyen mesajlar ...
Belki de ilk kez þüphe ettiðimden dolayý ,
kimi geceleri kendimi bile kovdum kendimden ,
kýzdým , küfrettim kendime ...
Belki de ilk kez haksýz çýkmak istedim ,
þüphelendiklerim konusunda ...
Oysa nede çok baðlýydýk,
yüreklerimizde ki kelepçelerle ,
ayak bileklerimizde ki prangalar la ...
Þimdi AYRIYIZ ...!
Yetmedi ...
Yetemedik ...
Ayrýldýk ...
Bitti ve siktir olup GÝTTÝN .!
Ve hala kafanda benden cevabýný alamadýðýn sorular var ...
Neden Bitirdin ki DÝYE ...
Dinle o zaman .!
Neden mi BÝTTÝ ?
Ben sana köpekler gibi sevda ve aþk beslerken ,
sen baþka mahalle itlerine kuyruk salladýðýndan BÝTTÝ .!
Yüzüme gülüp, ardýmda eli býçak lý beklediðinden BÝTTÝ .!
Yüreðimi bir bakýþýnla tir tir titretirken ,
bedenimin üþümesine göz yumduðun için BÝTTÝ ... !
Az’a yetinmeyip ,
çoðul sevdiðin için BÝTTÝ ... !
Yazdýklarýmýn cüzdaný doldurmayýp , deðer bulamadýðý için BÝTTÝ .!
Ve daha terbiyemin yasak kýldýðý bir çok sebepten dolayý Yaþandý Ve BÝTTÝ ...!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.