Ve sen zannetme ki; Onca yazdýklarým kadar temiz kaldý bende ki sana olan sevda’m ... Düþün ki , sabahlarý kývrana kývrana uyandýðýmda ne acýlar çektiðimi, Düþün ki , her beyaz kaðýda sýrtýndan vurup ta düþürdüðüm harfler kadar, dizlerim , yüreðim , paramparçayým , Düþün ki , seni bana hatýrlatan þarkýlara eþlik ederken , adiliklerin hatrýma geldiðinde þarký yerine dilimden anadan üryan nice jelatini açýlmamýþ küfürler ettiðimi , Düþün ki , kokunu , yada gözlerinle ayný renklere sahip birini yakýnýmda hissettiðimde, ne denli canýmýn yanýp, ne denli densizliklere maruz býraktýðýmý kendimi , Düþün ki , ellerimi bile ceplerime sokmaya çekindiðimi , ceplerime defolup giderken býraktýðýn yalnýzlýklarý ellerimle dokunduðumda, tüm þiirlerime kan kusup , tek tek okuyup, Acaba bunlarý hakeden KADIN bumuydu ? diye kendi kendime günlerce iþkence ettiðimi ... Bende ben bile temiz deðilken, seni temiz býrakmak ne haddime ...! Sosyal Medyada Paylaşın:
rafet42 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.