En büyük gühaným ben .!
Düþen bir meteor gibi, dünya ya sorgusuz sualsiz düþüveren ...!
Evet !
Kendimi suçlu hissediyorum ...
Hayatýmý ve hayatýmýn içine edenleri,
bir ceset torbasýna koyup , ayaðýma bir taþ baðlayýp,
falezlerden denize fýrlatmadýðým için ...
Üstelik ,
Korkaðýnda biriyim ben ... !
Mutluluk hayallerini bile kurmaktan sakýnýp korkan ...!
Birileri hayallerimi duyar , alay edip gülerler diye hep çekinir, ürkerim ...
Ne saçma deðil mi...?
Oysa acýnacak haldeyim ben ...
Karantinaya alýnmasý gereken ve yüksek risk taþýyan,
Virüs gibiyim ...
Akýlllara deðil , kendime zararlýyým ...!
Þansýzlýklarýn efendisi olmaktan kurtulamam hiç ...
Geceleri tek dostlarým , konteynerlar etrafýndaki aç sefil kediler ...
Geceleri yýldýzlarý gökyüzünden çalýp,
kimseyle paylaþmadan , elma þekerlerinin içine saklayan þizofren biriyim ...
Nedeni yada gerekçesi yok iþte .! Sadece çaldým ... !
Yaþamak dediðiniz, o yaþadýðýnýz þey , bana hiç selam verip, uðramadý ...
Zihniyetim hep taarruz altýndaydý,
Kimliðimde ne adým , nede cilt numaram oldu ...
’’Aþk mý . ?
Týpký soðuklarda, yalýn ayak sokakta kalmýþ yetim bir çocuðun düþü gibi bende ...
Bacasýndan dumaný tüten, sýcacýk bir evin içinde ki sobanýn üzerinde kaynayan çorba hayali ... ’’
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.