Þahdamarým ...
Bugün bilmem kaçýncý kez adýný anmayacaðým diye defalarca kendime söz verip,
sözlerimi yutuþum ...
Ben böyle deðildim...
Ne oldu, ne oluyor bana ?
O inatcý adam,
O huysuz yok, yok artýk...
Senmisin bunlara sebep ?
Onuda bilmiyorum...
Aklýnda bulunsun ...
Üzeri kabuk baðladý,
o gögüs kafesimde býraktýðýn derin çukur’un...
Kendi kanýmla kavruldukca,
piþiyor yaralarým...
Sen anla...
Artýk ara ara geliyorsun,
o hiç çýkmýyorsun dediðim aklýma...
Ne gece cinnetleri,
nede bölünen uykularým, düþlerim kaldý...
Ýyiyim ben böyle...!
Gerçekten iyiyim...
Ýnsaným sonucta...
En kýrýldýðým yerlerden dirilip,
büyüyorum iþte...
Anlýyormusun .?
Göznurum ...
Beni düþünme...
Ýyiyim ben...
Sesin ne kadar uzak ...
Hangi nedenler var aramýzda ?
Belki de ben kadar sevmedin ,
belki de bu yüzden ben kadar özlemiyorsun...
Belki de ...
Yeni biri var ...
Bende kaybettiklerini onda buldun ...
Belki de ben zaman kaybýndým ...
Ilýk bir meltem rüzgarý gibi ,
öpülesi saçlarýnýn kývrýmýndan usulca esip geçtim....
Ben seninle koca bir þehri,
ellerinden sýmsýký tutup,
baþtan aþaðý keþfetme hayalleri büyütttüm...
Ben senin için ,
alfebemde ki ,
tüm harfleri toplu intihara yolladým ...
Kirpiklerinin kirli sakallarýmda dolaþmasýný özledim KADIN .!
Sen ...
Ýsmini koyamadýðým ;
kurtulmak istedikce diplerde battýðým,
boðulduðum,
elleyemediðim ,
hiç gidemediðim ,
derinlerimde dolaþan bir parça tesirli AÞK’sýn...!
Burnumu ucu hala sen kokuyor...
Genzimde sevdan,
yüreðimde prangalar,
ve týrnaklarýn saplý duruyor omiriliðimde hala ...
Gündüz yüzlüm ...
Þimdi gözlerim,
dokunsan gökleri yerle bir edip,
parça parça bölünen bulutlardan dökülen yaðmurlar misali,
ha yaðdý, ha yaðacak ...
Bir sarýlsan ;
avuç içlerinde paramparça olacak ...
Dalýndan koparýlmýþ bir yaprak kadar ;
güçsüzüm ...
Biz seninle kocaman bir ’Aþk-ýn
daðýlýp yerle bir olan iki ayrý parçasýyýz...
Biliyorum...
Artýk ne desem boþ ,
ne yazsam okunaksýz ...
Varla yok arasýnda sevmiþtim seni ...
Ne yanýmdaydýn ,
Nede yanýlgýlarýmda ...
Sesinle bu kentte uyanamamaktan sa ,
kýsarým sesimi dünya ya ;
avaz avaz susar;
kýrarým kalemi ...!
Kalem’i kýrýlmýþtýr artýk bu Eziyetin ...!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.