Ama; Sen sakın GELME...!

Artýk Gelme.!
Dengesi bozulmuþ iklimler gibiyim...
Mevsimlerden Senbahar dayým...
Kalmadý dalýmda solmamýþ tek bir yaprak,
Üstüm baþým kar kýyamet,
Sular seller götürdü umutlarýmý,
Say ki ekvator’a kýrk derece eðriyim,
Soðudu dört bir yaným,Artýk Gelme...!


Artýk Gelme.!
Birikimin den sýçrayan bir su damlasý bil beni...
Baþka ten’leri temizleyen, baþka yüzleri ýslatan,
Baþka bir buzul çaðýnda donmuþ kütle gibi bil...
Artýk Gelme.!
Sayki Kutuptaki en uzak yerdeyim,
Yüzüm mosmor, sýrtým güneþe küs...
Artýk Gelme!

Artýk Gelme.!
Kökünden kazýdým sevdigin sakallarýmý...
Oluk oluk yanagýma kan süzülmekte,
Ama sen sakýn Gelme...!
Sayki hiç okþamadýn, sevmedin kirli sakallarýmý,
öpmedin dudaklarýna batma pahasýna...!
Sigarayý da peþ peþe yakýyorum...
Canýma, ciðerlerime deðsin...! Ama sen buna da raðmen Gelme.!
Lavaboyu da saç tellerimle doldurdum,
kýrýklar bi hayli yoðunlukta...
Say ki kel kafalý fodul biriyim.
Say ki þimþir taraðým var...
Ama;
Sen sakýn GELME...!
Sosyal Medyada Paylaşın: