BEKLER...ÇÜNKÜ O ANNEDİR

Önce 9 ay 10 gün sürer bekleyiþi bir annenin,
sonra sancý dolu saatleri izler uykusuz geceler...
þaþkýndýr, telaþlýdýr bir o kadar da heyecanlý...
alt üst olmuþtur yaþamý...
kendine ayýracaðý 5 dakikasý bile yoktur artýk
ama umursamaz... çünkü o annedir...

Sonra, emeklesin diye beklediði bebeði
yürüyüverir aniden...
ürkek adýmlarýna cesaret verir anne
tutar elinden, destek olur gönülden..
bütün kötülüklerden sakýnýp,
siper eder göðsünü... çünkü o annedir...

Dilinden dökülen hecelerin içinde
anne sözünü duymayý beklerken
konuþuverir çocuðu...
öyle hýzlýdýr ki her þey
göz açýp kapanasý zamanlar geçip gider...

ve okul zamaný gelip siyah önlüðüyle...
Hayata atacaðý ilk adýmýnda,
her zaman olduðu gibi yanýndadýr anne
belli etmez ama, heyecaný çocuðundan fazladýr...
Dersler, yarý yýl, ikinci dönem derken
okul tatil olmuþtur.
karne heyecanlarý birbirini kovalar...

Liseye baþlayacak koca bir genç durur karþýsýnda
en büyük sanatýna hayranlýkla bakar,
adým adým izler yaþamýný,
emeðine emek katar...
ilk aþklarý, ilk ýzdýraplarýnda hep onunladýr...
destek olur, ne yaparsa yapsýn hep sever,
daima sever... çünkü o annedir...

Üniversiteyi kazanýr çocuðu,
yuvadan ilk çýkýþý, ilk ayrý kalýþlarýdýr,
çok zor olur bu anne için,
ama katlanýr..
en güzelini ister evladý için her zaman,
ve bir gün okulunu bitirip,
kepi ve diplomasýyla döneceði günü sabýrla bekler...
hep sabreder...çünkü o annedir...

oysa baþka planlarý vardýr gencin,
okulunu bitirip Ýstanbul’da kalacaktýr
geri dönmek için bir neden bulamaz
’’Buraya yerleþiyorum, bu kente alýþtým,
Beþiktaþ’ýn havasý ve sevdiðim olmadan yaþayamam.
Ne olur beni anla...’’ diye biten mektubunu alýnca
özlemle yol gözleyen anne yýkýlýr...
gecesini gündüzüne kattýðý,
uðruna hayatýný adadýðý biricik evladý,
seçim yapma gereði bile duymamýþtýr...
yine de kýzamaz,
mutlu olsun der yeter bana
bir gün.. bir gün gelir belki diye beklemeye devam eder
ve hep bekler... çünkü o annedir...


ELÝF EYLEM

11.05.2007
Sosyal Medyada Paylaşın: