DAYAN KALBİM, DAYAN…
Dayan kalbim,
masum aþkýna düþen hüznünü daðýtýp
yine kuþlarýn cývýltýsýyla uyanacak
en güzel yerinden baþlayacaksýn hayata.
Þominede yanan odunlarýn çýtýrtýsýna karýþtýrýp yüreðinin sesini
yeni hayallere dalacaksýn
uyumaný bekleyen kötü düþlere inat…
Sen unutmak istedikçe,
peþi sýra gelecek ardýndan anýlar, korkmayacaksýn.
Hayatýn cimriliðine aldýrmadan
cömertçe sergileyeceksin yüreðini ve yüreðindekileri…
Kocaman bir adým atýp
arkana bakmadan ilerleyeceksin yaþamda.
Yeri gelecek hüzünden,
yeri gelecek gülmekten akýtacaksýn yaþýný.
Ýþte böyle meydan okumayý öðrenecek
taþlaþacaksýn…
Sýrtladýkça yýllarýn yükünü
daha aðarlarý olacak seni bekleyen, yýlmayacaksýn…
Bir paçavra gibi kenara atýlmýþlýðý
yalnýzlýðý tadacaksýn.
Gelene gülümsemeyi,
gideni uðurlamayý,
kalanlarla mutlu olmayý öðreneceksin.
Seveceksin, belki de aþýk olacaksýn…
Sen yiðitçe sevdanýn arkasýnda dursan da
namertçe terk edilmeyi yaþayacaksýn.
Nasihat deðil bu söylediklerim,
belki bir hesaplaþma…
Tek söyleyebileceðim;
dayan kalbim, dayan…
Elif Eylem
20.10.2007
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.