OYUN BİTTİ
Bir temmuz akþamýydý…
Gözlerinin mavisiyle denizler, saçlarýnýn kývrýmlarýyla dalgalar dans ederken
tanýdým seni…
Maviye sevdalý uçurtmaydým ürkek ama yaralý…
Neyi aradýðýmý bilmeden, yaprak gibi savruluyordum,
ellerimi tuttun, tutan sendin…
Sendin o, bana dünyaya meydan okumayý öðreten…
Seninle kâh engin denizlere açardýk yelkenimizi,
kah ayaklarýmýz yerden kesilir, savrulurduk bulutlara…
Bembeyaz sayfalarla dolu defterlere yazdýk ömrümüzü…
Geçmiþimize sünger çekip, attýk imzamýzý…
Önceler yoktu ikimize de…
Varoluþtu… Yeniden doðuþtu bu…
Aþka aþýk olan sen, sevdaya susayan ben, aþký ve sevdayý
kana kana, doya doya içtik birbirimizden…
Sen ve beni yitirip, biz derdik her cümleye baþlarken.
Kararlar hep iki kiþilikti, yalnýzlýðý düþünmüyorduk bile…
Sen olmayýnca nefes alamayan ben,
ben olmayýnca sudan çýkmýþ balýða dönen sen…
Öylesine… öylesine sevdik birbirimizi…
Sonra… Sonra, eskittik bu sevdayý…
Devrildik birer koca çýnar gibi
ve tükettik aþka, sevgiye dair ne varsa …
Hiç bitmeyecek sandýðýmýz sevdamýz,
tedavülden kalkan paralar gibi geçmez oldu…
Yörüngesinden çýkan yýldýz gibi kayýp gittik gökyüzünde,
ve kara deliklerde kaybolduk…
Þimdi… Failleri belli bir cinayeti yazarken
gazetelerin üçüncü sayfalarý, biten bir oyun gibi perdeleri iniyor sahnenin…
Ve ben hala ikimizi yazýyorum, ne kadar unutmak istesem de
ÖZLEDÝM SENÝ…
ELÝF EYLEM
24.03.2007
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.