AND İÇELİM... VAZGEÇMEK YOK BİRBİRİMİZDEN

Tat almadan geçiyorken gençliðim
ellerimden tutan, ruhumdaki karanlýklarý aydýnlatan
ve parçalanmýþ yaþantýma anlam katan… SENDÝN

Bakýp da görmeyen gözlerime
yasamýn uç noktalarýný gösteren
Umursamaz deli dolu yasayýp
’baþka hayat yok sevgili’ diye
koþarcasýna sürükleyip beni peþinden
deli fiþek gibi rüzgârlara katan SENDÝN

Örselenmiþ bedenime vuran gün ýþýðýný
gözlerinde süzerek
yedi renk gök kuþaðý gibi yansýtan SENDÝN

Söndüremediðim yürek yangýnlarýmý
usul usul yaðan yaðmurlar gibi serinleten SEN
Ve yine o yaðmurlarla denize düþüp okyanuslara ulaþtýran,
geçmiþe ve geleceðe kafa tutturan SENDÝN

’Son günümüz’ diyerek baþlayýp her yeni güne
doldurup taþýran sendin ne varsa
Uykularýmý bölen, karabasan misali sinsice bedenime çöküp
nefes almaya çalýþtýkça boðazýma düðümlenen
yutkunamadýðým çirkinlikleri güzelleþtiren SENDÝN

Drama gibi oynarken tiyatro sahnelerinde yaþamýmý
ve mora çalan hüzün gecelerimi
tozpembe çiçeklerle süsleyen SEN
Sonra daðlarýn koyaklarýnda
ve uçurum kýyýlarýndaki kardelenleri
koklatan deli cesaretim SENDÝN

Zindan karanlýðýna dönen yüreðimin kuytularýnda kalmýþ
yasama dair ne varsa bulup çýkaran
ateþ böcekleri gibi yolumu aydýnlatan SENDÝN

Göz yaslarýmý dindiren, yeni bastan kucak açtýran yasama SEN
Benliðine nakýþ gibi islemiþ
içi dýþý senle dopdolu BEN

And içelim vazgeçmek yok birbirimizden


ELÝF EYLEM

21.04.2007

Sosyal Medyada Paylaşın: