BU SAATTEN SONRA DÖN DEMEYECEĞİM
Atlýkarýncalar gibi
sana dair kurduðum düþlerimi,
ýþýk tutsunlar önüme diye;
Aylak gezen yýldýzlara emanet etmiþtim
ama onlar da týpký senin gibi birer birer kayýp gittiler…
Halbuki her sabah
gece kayan yýldýzlara tuttuðum dilekler içinde baþlardý …
Sabah güneþi kirpiklerimi okþarken
düþümde açýlan kapýdan sen girerdin içeri usulca…
Üstüme yorgan yaptýðým özlemini,
kokunla dolu yastýðý býrakarak yataðýmda,
utana sýkýla, kýpkýrmýzý olmuþ yanaklarýmla,
dikilirdim karþýna;
Ýþte o an sözcükler yaðlý ilmek olurdu boðazýma…
Ne zaman bir ýþýk görmek için baksam
katrana çalardý gözlerin…
Tadý damaðýmda kalan (bir) kahvenin,
acý telvesi gibisin artýk…
Her yýl yollara düþüp sýcak ülkeler arar göçmen kuþlar
Benimse üstünde bir avuç toprak,
bir yudum su olamadýðým
tek vataným sendin yar
Eyyyy imparatorluðumun kralý,
gönül savaþýmýn fatihi;
Senin en büyük zaferin ben,
benimse en aðýr yenilgim sen…
Ganimetlerini topla artýk gitme vaktidir…
Bu saatten sonra dön demeyeceðim…
ELÝF EYLEM
07.04.2007
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.