Gelecek Zamanın Rivayeti

Çok korkuyorum baba,
Uykularým öksürüklerle bölünüyor her gece yarýsýnda.
Elimi kaleme buladýðým zamanlarda, dizlerim titreyerek kalkýyor,
Çala kalem birþeyler yazýyorum tahta masamda.
Kendi yazdýklarýmý kendim bile okuyamýyorum
Masal diye anlattýðýn menkýbeler geliyor aklýma;
Azalýveriyor yüreðimdeki efilti,
Böyle huzur buluyorum bir parça da olsa…


Okuduðum kitaplara kahve deðil, korku döküyorum son zamanlarda,
Bazý cümlelerin üstünü örtüyor,
Bazýlarýný çýkarýp alýyorum hafýzama.
Gözlerim infilak edecek gibi oluyor!
Senin gibi bakamýyorum ki dünyaya,
Yoramýyorum ülküleri hayra.

Korkuyorum iþte
Ayýp deðil ya...
Sen varmýþsýn gibi karþýmda,
Anlayamadýklarýmý anlatmaya çalýþýyorum;kekeleyerek…
Eskisi kadar düþünmüyorum ateþe atýlan dirileri,
Ya da çarmýha gerilen bedenleri.
Tur Daðý, katliyamlarý izliyor eli baðrýnda
Ve mahyalar, ýþýðýna çaðýrýyor,kendi gölgesine düþman nesilleri.
Oysa ki
Hepimiz görüyoruz yoldaki iþaretleri.


Topraðýn altýndaki sesleri duyabiliyorum baba
Karýncalar,odun taþýyor yürek yangýnýma.
Üstüme çöküyor sanki þairlerin yalanlarý.
Bazen kaçýracak gibi oluyorum aklýmý;
Yaprak neden yeþiline kýyar mesela?
Güneþ, batacaksa neden doðar baba?
Ya da
Kan toplayan bir organ, neden çift atar.
Ýnsan, çýrpýndýkça neden batar?


Çok korkuyorum baba,
Yazmaya yeltenince dudaklarým kanýyor diþlerimin arasýnda.
Yaðmurlardan nefret ediyorum hala
Bana cocukluðumu hatýrlatýyorlar her defasýnda.
Korkma desen de nafile
Tek baþýmayým sanki kalabalýðýn ortasýnda.
Hala taþýyacak gücüm var adýmý;kafa kaðýdýmda.
“Adýný kim koydu ” diye soruyor bazen tanýmadýðým insanlar
"babam" diyorum
"Benim babam…"
Ýþte o an
Tonlarca yük kalkýyor omuzlarýmdan…


Çok korkuyorum baba,
Daha bir derinleþti beynimdeki muamma.
Dibi görünen kuyular var beynimin kanyonlarýnda.
Ýniþ kolay,
Çýkýþ, bir kelebeðin kanadýnda.

En çok da suyun üstünde yürürken korkuyorum.
Dev bir girdap, beni içine çekiyor,uðursuzca.
Bu sebebden dolayý , evden çýkamýyorum.
Kah hece bunalýmýnda,
Kah nazým sonlarýnda,
Süresiz vaatlerin kökünden,
Sarf kelimeler türetiyorum.
Türeyen her kelime,geleceðin rivayetinden kurtulamýyor.

Korkuyorum diyorum baba
Yürümeyi öðrendiðim gün kadar korkuyorum.
Bu kez düþmekten deðil,
Düþersem kalkamam diye korkuyorum.




Sosyal Medyada Paylaşın: