SEMAZEN KELEBEKLER

Yokuþ çýkmaktan yoruldum,
bu sabah kainatý durdurdum.
Menekþe, topraðýna uyandý,
Doðrulup, hakikate eðilme zamaný.
Kulaðýmda kör þeytanýn cezbedar fýsýltýsý,
Gönülde, tövbe ettiren kadim bir sýzý.

Uyan Ali Osman!
Uyan!
Uyanamazsan, cümle rahmanilerin kalkaný kýrýlýr;
Yemen’den yola çýkan,
Misk kervanlarý, savunmasýz kalýr…
Adýna açýlan çýðýr bir yana,
Þeyhi asýlan dergahýmda, Elif’in sufileri,
Namlunun ucunda yargýlanýr.

Ki senin hicretin, gül þehrineydi.
Yani,
Helak olmuþ kavimlerin, iz býraktýðý,
Münafýklarýn, mühür bastýðý þatolardan,
Göðe yükselen seferilerin, gözbebeðineydi.
Ki senin hicretin,gül þehrineydi.
Uyan Ali Osman,
Uyanamazsan, düþülesi çöllere zelzele iner,
Mimli dudaklara, Kerbela’nýn sisi çöker.
*
Beni boþver de...
Yeþil gözlerine, hasým belleðin kimdi?
Neydi,yeriðime musallat ettiðin kahýr?
Neyse….
Beni boþver de
Her gece semazenlik yapan kelebekler ,
“ikra” buyruðuyla uyanýr, terk ettiðin ayetlere.
Sakýn onlarý küçümseme…
Sakýn…

*

Uyan Ali Osman!
Uyan sevdiðim…
Uyur kalýrsan, koynundaki Medusa uyanýr.
Gül kokan tenine, akrepler sývanýr.
Bak! ne güzel açmýþ gerdanýný fecir,
Ne güzel akýyor minaredeki nehir…
Güneþ, birazdan çalacak kapýmýzý,
Kalk hadi...
Omuzla mezar taþýmýzý…

***
Ben, kalbine fetihler okurken her sabah,
Kaderin amentüsü oldu gelinliðim.
Yaþlandýðýn meyhaneler, çökünce saçlarýma,
Kadehinde sarhoþ oldu gençliðim.
Uyan Ali Osman!
Ne olur uyan…!
Bu benim senden son isteðim…
Uyanamazsan,bitecek esaretliðim.


Ki uyanýrsan,
Seher, en masum kokusunu sürünüp,
Silecektir dudaðýndaki, dudak izlerini.
Bak!
Eyyub’un zevraký su taþýyor avuçlarýna,
Bir solukta içiver hepsini;
Tepeden týrnaða arýnacaksýn…
Kavuþturabilsen kollarýný kýyama,
Musab’ýn yanýnda saf tutacaksýn.

Uyan Ali Osman!
Uyan !
Menekþeler abdest alýyor ,
Bizi ayýracaklar, uyur kalýrsan,
Ne olur uyan!
Þarap saçlý akþamlar deðil,
Kabe iþlemeli seccadem olsun, dizlerini yoran…



Ulkuguven
Sosyal Medyada Paylaşın: