GİDİYORUM

Bu þehirden gidiyorum..
Bir nefeslik zaman kaldý.
Bir güz yangýnýnda düþtüðüm yollarýndan,
Yine bir güz yaðmurunda,
Yorgun adýmlarla gidiyorum uzaða.
En eski mabedim,
Eskitemediðim mabedim,
Tüm yaþanmýþlýklarý,
Tüm yaðmurlarý sana býraktým;
Ve gidiyorum.
Þimdi damlalar var avuçlarýmda,
Bir araya getiremiyorum.

Gönül,Hüzzam’da aðlayan þarký,
Söylüyor da söylüyorum.
Söyledikçe "gitmeliyim..." diyorum.
Ey Koca Dehliz!
Çýk artýk isli paslý baharlardan ,
Bak iþte gidiyorum.
Sükutu marifet sayan hýçkýrýklarýmla,
Olur olmaz dilime dolan yalanlarýmla,
Darma duman,
Yýkýk dökük ,
Bir o kadar da kararlý adýmlarla gidiyorum.
Unut beni yalan olmuþ yalansýz þehir.
Unut beni…

Fýrtýnalarý bir yana býrakýp,
Bir kez daha düþ ayaklarýma.
Bir köle taciri gibi,
Muzaffer bir komutan gibi,
Kale kapýsýna as yüreðimi.
En cezbedar ýþýklarýný yak.
Akasyalar dök koynuna burcu burcu.
Sonra býrak istersen küllerimi rüzgara;
Ya da dur…
Dur biraz…
Sakla, dursun bir kenarda…

Kaç mevsim geçti suskun puskun.
Kaç yýl geçti hüzne müptela.
Ezberlerle yaþanmýþ yaþlarý,
Kýsmeti hiçe sayýp,
Ýnadýna arayýþlarý
Düþe kalka,
Yalýn ayak,
Sersefil arþýnlamaya niyetliyken karanlýðý,
Gidiyorum..
Bu nasýl bir tutkudur bilmiyorum.
Uhrevi bir rüyadan uyanýþ belki.
Bir hayalin suretindeki yalvarýþ.
Ya da yenilginin asil bakýþý…
Yine yanýt yok sorulara.
Çünkü çoktan vazgeçtim senden
Vazgeçtim…

Pýsýrýk bir hayatýn,
Marazlý bir yolcusuyum nihayetinde.
Yine de müebbetliðim bu þehire.
Düþündüm de…
Giden kaybedendir aslýnda;
Ben kaybettim henüz bulmuþken.
Elim kolum baðlý ne çare…
Kaldýrýma çakýlmýþ bir taþ gibi,
Tek cepheden verilen savaþ gibi,
Bezgin ama sabýrlý,
Zayýf ama ýsrarlý gülüþlerle gidiyorum.
Gidersem öleceðim,
Ýyi biliyorum...

Ülkü Güven
Sosyal Medyada Paylaşın: