Umutlu Tevafuk

Sen üþüyordun,
Bense,kendi krallýðýmý kundakladým korkusuzca.
Yýkýk bir duvarýn dibinde,
Biraz utangaç,
Biraz da serseri…
Sarýlýp ,“üþüme” diyebildim sonunda…
Gülüþünde, umutlu bir tevafukun yankýsý,
Ýçimde nakaratýný arayan bir þiir,
Yarým kalan ruhuma, alabildiðine serilir.
*
Sen üþüyordun,
Bense, siyah beyaz bir resmi ezberliyordum, kaçamak bakýþlarla.
Adem çöllerinde bir vahaya doluyordu gece,
Ar bildiðim düþler i aþikar kýlýnca kekemeliðim,
Fütursuz bir buseyle allanýyordu dudaðýndaki bilmece.
Suretine dokunduðum her bestekar,
Arkama aldýðým her rüzgar,
Aþký bileyliyordu gizlice….
*
Sen üþüyordun,
Bense, suçlarýmý itiraf ediyordum aynada.
Söylenecek ne çok þey vardý,
Ne çok susmuþtum, senden uzakta.
Karanlýk, ilk kez ürkütmüyordu,
Ýlk kez gülümsüyordum mum ýþýðýna.
Dilenciliðini yaptýðým sevdalar,
Küf kokulu bir defterin arasýnda,
Mürekkep zehriyle yoðrulduðunda,
Sen üþüdün,
Bense seni yazdým, senin sayfanda.
*
Ve güneþ bir baþka doðdu bu sabah,
Yalýn yürek uyandým , senin yanýnda…
Sen hala üþüyordun,
Bense , ateþi kucaklýyordum þuursuzca.




Sosyal Medyada Paylaşın: