Eller yukarý hayat
seni, yaþadýðým kadar seviyorum
ben yoksam...
sen de yoksun.
Bir efsun olsan da,
sanýyor musun ki sana yine aldanacaðým
Hey gidi e f s u n k a r!
Anan baban hani nerde, yoklar...
Yýkýl karþýmdan!
Kimileri sadece bugünü yaþar
U m u t l a...
Ben hep dünleri çok sevdim
Ü m i t l e...
Hey gidi dünya
etin butun ne ki senin
tadýn yok, inan!
ucuzsun çok,
belki ondan.
Kim yüreðini asýp yardým dilense
edemem
ben cellad deðilim
o senin iþin dünya...
bak iþine!
Bastýðým çimen de senin bilirim
ödünç aldým...
kýzma!
giderken býrakacaðým
evlat býrakmýþým geriye
lafý mý olur þimdi bir avuç topraðýnýn?
Bak;
tek ayaðýmý kaldýrdým.
Diðerini de mi?
O kadar hünerim olsa(?)
seninle ölürdük
Onu bana deðil, Azrail’e anlat.
El-pençe durmadým ya hani,
mutsuzsun
Dünya senin deðil,
benim etrafýmda da dönüyor
dön dünya!
Yýllarca sakladýðýn yaþlarýn
yeþiline bile acýmadan
akacak - akacak
ilacýný hazýrl
ve içinden sadece þunu söyle:
’hayat bu defa sanýrým benden yana deðil’
bu yeter.
Terazini sonunda hazýrladým
Bir kefesine tabut,
diðerine...
d ü n y a!
Gözümü bir açýyorum, yaþýyorum
Bir kapýyorum, ölüyüm
dünya denilen þey kimin?
Hiç anlamýyorum!
Sanýyor musun ki...
dünya tek kiþilik?
arka koltukta oturan kiþi de benim
Ýyi yolculuklar..
//Merak etme
Kemerimi taktým bu defa!//
Þiir, Yorum: ÞÝRÝN KELEBEK
[Funda Mavi]