Söyleyin içimdeki çocuða
gitsin
Bir daha asla ona oyuncak almayacaðým
bilsin.
Bir sabah...
aynaya baktým
çocukluðum karþýmda
nasýl gülüyor bana
hala!...
Elimi uzattým, mendil tutturdu
körebe oynayacakmýþýz
hem de bu yaþta
aldandým ona
sandým ki yaþýyor hala.
Bir saklandý ki...
kýrk yýl ötede bile yok!
Olsun..
onu eskisi kadar seviyorum hala.
Iþýklar yanýyor þehrin pencelerinde
Ben sadece
benim camýmda yanar sanýrdým
kýzýyorum onlara
Biz komþu deðilmiydik.
Herþeyimi topladým yine
bavul bavul
yetmedi, çuvallara týktým
aðýzlarýný aklýmla baðladým
her gece taþýndým deliliðe
sonra yine evime
kapýyý çaldým, kimse yok!
hani çocukluðum nerde?
Cesaretim mi...
o kalabalýklardaki diz boyu yalnýzlýðýmdýr.
Yetmiþime kadar saklayamam
býrakýrým ortalýk yere, gocunmam.
Vicdan sahibi insanlardaným
her mahlukatýn insafýna sýðýnmak...
hünerli ruhlar
hainlerin gazabýndan korkar
sonunda
son nefesini verecekleri bir aðaç dibi bulmuþlar.
ahirlerini bilsem,
fatiha yollayacaktým
ama zaman...
o gün bana onlarý unutturmuþtu.
Mutluluk kendini sevmek deðil mi
yani iki kiþilik (?)
Yaþadýðým kadar aðlarým
ondan ötesi yok...
Dualarýn hayýrlý olaný kabul olur
Biliyorum hayýrsýz...
Siyahtýr tüm gölgeler
sokakta yalnýz gezemeyecek kadar da korkak
Kýr çiçeði gibi,
avcunda saklamayacaksýn sevdiðini
gönlüne saplayacaksýn, kurþun gibi
sanýyorsun ki o da hep sever seni
kalbine sokar da uyursun;
kanguru gibi.
Sýrtýmý dayadým bir Argan’a
Yýkýldý
Þimdi kime güveneyim
Kýrýk ile kalp
olmuþ karý-koca
Üstüme geliyor sessizlik
Buzlar yanýyor sýcaðýnda
istesem de
dokunamýyorum
Üþüyorum...
Dersen ki...
sebep lazým aþka
hiç kollarýný sývama
önce diyetini sorarým sana
Bazý þarkýlar vardýr, þerefli
mýrýldanmaz, haykýrýrsýnýz
bazýlarýný da içinden söylersin
kimse duymaz
Hala düþünüyorum...
kuzularý.
Onlarýn bile bir çobaný var.
Aklýma her geleni yazmýyorum
yazsam utanýrdýn
hatýralara saygým var.
Onlar, hala biribirimizi sevdiðimizi sanýyor
yangýn da
kader de
aþk da
bana kaldý usulen..
Diyelim ki;
parçalara ayýrdýk yýldýzlarý
gökyüzüne kaç kez eriþebiliriz
kuyruðunu tutsak bile birinin
bu iþler
yol yordam bilmeden olmaz!
Artýk
güneþte gürler; yaðar
günler
saatler
kýrgýnlýðýn selasýný kýlar
izleri, dizimle bir secdede yatar.
Þimdi
keþke diyorum,
hiç gülmediðim kadar ölsem.
Þiir, Yorum: ÞÝRÝN KELEBEK
[Funda Mavi]