Bir düþ kurdum yine dün gece, odamýn duvarlarýna kazýya kazýya, sessizce... Biliyordum düþ’tü, ve gerçekleþmesi imkansýz... Belki dedim devam ettim,sigara molasý verdiðim yerden... Mutluydum; ve düþtü alt tarafý... Olmayacaðýný bile bile... Düþünsene; Düþlerimi kurarken ki bu mutluluðu, neden bana yaþatamadýðýný? Neden her düþümde düþüyordum, bin kat daha yerin dibine düþer gibi? Neden hep hüsranlar bende yatýya kalýyordu? Ve; bugün... Kurðusunu yaptýðým tüm düþselliklerimi yýkma sýrasý sendeydi... Ve yýktýn...! Tek bir sözünle,bir cümlede üstelik...! Üstelik siktiri boktan bahanelerin ardýna sýðýnýp, içine sýçýp kirlettin tertemiz hayallerimi...! Hayaller mi? Al senin olsun.! Bir daha hayal kurmak mý ?? Düþlemek mi ? Tövbeler tövbesi olsun...!! Sosyal Medyada Paylaşın:
rafet42 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.