Gel...!
Dönmeden bir yýl daha geleceðe,
hiç düþünme...
Ansýzýn bir akþam üstü çýk Gel...!
Gidiþin kýyamet alameti gibiydi...
Günler sanki sayýlý,
ve vurup çýktýðýn o kapý hala sana aralý...
Ama sen yinede çýk GEL...!
Kopmadan kýyamet...
Ciðerimin dibine dek kaç.!
Nefes borumu týkayýp,
genzime kaçan yalanlarýný kursaðýmda sakladým yine.
Haydi.!
Gel !
Sýkýþtýr o terli ellerini,
ellerime.
Batýrabildiðin kadar batýr kirpiklerini,
yüzüme,
gözüme...
Çel aklýmý,
çelmeler tak ayaklarýma,
düþür yerlere,
kanasýn dizkapaklarým,
Ama;
Sen Gel.!
Ýhanetsizliðime ihanet et .!
Ama sen yine’de
Gel. !
Kýr bir bir parmaklarýmý,
batýr gözlerime kýrýlan her bir parçayý..!
Gel dibimden,
baþ ucuma dek kazý beni’de benden.!
Sol yanýmdan at adýmýný,
bastýr yüreðime avuç içlerine.!
Canýmý acýt.!
Araflarý cehennemin dibindeki,
en can alýcý yere at.!
Dön yüzünü kirli yüzüme,
namlu gibi daya alnýma gözkapaklarýný,
tetiði çekmene ramak kala vazgeç,
yada vur.!
Ama Gel.!
Bak.!
Elim ayaðým tutarken,
adýna onca kelam ederken,
ben beni terketmeden;
Ve
Uçkurunu çözmeden ayrýlýk
Çýk Gel .!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.