Haydi öl şimdi tamda kalemimin ucunda

Gözümden satýrlarýma bir harf düþüyor,
kirpiklerime çarpa çarpa...
Unutmak için adýný kaç kez sildim,
sildiðim yerden yeniden düþüyorsun,senaryosu yazýlmýþ kader’ime...
Seyyahlýðýmýda alýyorum zamandan,
dünlerimide yüreðimin kabristanýna defnediyorum...
Adýnýn bulaþtýðý dilimden amin’lerle...
Acýya ulu’yorum iyi yanlarýma,
sarýp sarmalýyorum içimdeki kundaksýz sevdamý,
gözümü’de yumuyorum þafaksýz gecelerime...

Þimdi aðlasýn ne kadar bilen,bilmeyen varsa,
yakýlmalýydý gemilerim,
dönüþsüz iniþlerinde,tamda güvertesinden...
Kendime;
kendi çelme takýþlarýmladýr zararým,
sol’uma yaslanmýþ devrik cümlerimde sakladým,
düþkavuran yangýnlarýmý...
Elimin altýnda bir yüz,
yüzün içinde bir giz...
Hangi yandan yasaklandýn’da,
þimdi müebbete mahkum edilmiþliðim,
masal tadýnda sürgünlerdeyim...
Taþlar baðlýyorum adýmlarýma,
mutluluðu aramasýnlar artýk,topuklarým kanarcasýna...
Ve sen sevgili;
Haydi öl þimdi tamda kalemimin ucunda,
kana bula sana yazýlan cümlelerimi...
Sosyal Medyada Paylaşın: