Katilim artık bu serzenişli sevdada.

Son seferini beklemediðim hiç bir gemide bulamadým seni,
içimin hüzün kokan yanýnýda alýp,
þehrimin ýslak sokaklarýna yürüyorum...
Yaþlarým gözbebeklerimden düþmeden,
son bir kez daha bakýyorum,
gittiðin marmaranýn derin umman’ýna...

Saçlarýnýda içime gömüyorum,
devrilmiþ vagonlar hesabý...
Midesi bulanýk bir sevda bu...
Olur olmadýk yerde genzi’me kaçan...
Deme bana artýk gece yarýlarý cevapsýz çalan telefonlarýmda,
sessizliðin çýðlýk sesiyle,
kulagýmýn dibinde alýp verdiðin nefesinle...
Özledim diye...!


Senin için onca þiir biriktiyorum yar.!
Ýçinde küfrüm kokan,
özlem kokan,
sen olan...!
Yazdýklarýmý boþver,
Sana yazmadýklarýmý neleri anlattý bir bilsen ?
Bindiðin gemiden,
indiðin iskeleye dek sövüp sayýyorum...!
Ben deðilmiydim mavi düþlerinde,
hasretle sardýðýn.! ?
Düþtün düþlerimden sevgili...
Katilim artýk bu serzeniþli sevdada.
Cinnet gece yarýlarýmda boðuyorum,
senle olan,olmayan acý’tan ne varsa...

Ýstanbul bile ardýmdan geliyor,
ilk içilen çay’ý,
ve son yalnýzlýgý bendedir artýk bu kentin...
Gönlümün koridorlarýndan kaçýyorum,
iþgal edilmiþ yüzümün,
en son dokundugun yeriyle yüzsüz/ce...!
Yetim düþlerim vardý benim,
ve sen þehrinde uyurken denizlere sarýlýyorum ben...
Ellerim yumuk,gözlerim dalðýn,
ve aðzýmda çocukluktan kalma bir küfür...!

Gölðesiz dolaþtýðým,
ve inadýna haykýrdýðým,
boþ caddelerde adýmlarým yüzsüzlüðümedir...
Her attýðým adýmýmda ateþ hattýndan kaçar gibiyim,
her yaným kan revan içerisinde...
Hantal’laþmýþ yüreðimide alýp,
tel örðülü hayat damarlarýmýn,
lanet basýncý ettiði küf kokan,
sensizliðe ilerliyorum...
Gözün aydýn.!
Yaþamýn tuhaf bilemceliðinde,
seni 13 harflik boþluklu soruda çözen adam yok artýk.!
(seni seviyorum)

Bildiðim yollara girmekten korkuyorum,
yönümü kaybettim .!
Yön/süzüm...
Ýçimde nefes alýp verme artýk...!

Manþetlerinde oku gazetelerin,
bende’ki seni nasýl içimden hýrsla çýkarýp,
daraðacýna astýðýmý...!
Ýdam kokan saçlarýndan geçiriyorum yaðlý urðaný...
Ve son kez gözlerinin,
gözbebeklerine bakýp vuruyorum tekmemi iskemleye.!
Þehre küsmüþ sokak lambalarýnýn kuytusunda.!

Ýðne deliðinden geçiriyorum gözyaþlarýmý,
el yordamýyla senden kalan acýyan yanlarýmý birleþtirip,
dikiyorum tüm sensizliðimi...
Ustura suskunluðumu koyuyorum,
bir zamanlar sana yazdýðým ufak tefek notlarýmý,
sakladýðým ceplerime,
ardýmda dilsiz saðýr bir sen býrakýp
koþar adýmlarla kaçýyorum...
Þehrin en kalabalýk yalnzýlýðýna...
Sosyal Medyada Paylaşın: