Karaladýðým onca þiirin bir nüsha’sýný sakladýðým yerlerden, birer birer çýkarýp, ateþe verip kor/unda sigaramý tüttürmek gibiydi Seni Sevmek... Yaðmur altýnda aç, sefil , ürkek gözlerle açýlacak bir el’i beklemek, ve o el’e tutunup dünyaya anlatacaklarýmý tamda dilimden mýrýldanacaðým anda fýrtýnanýn kopmasýyla tekrar saklanmak tý Seni Sevmek...
Seni Sevmek, gitti’mi o diye soranlara, -Hayýr buradaydý az önce demek... Derdim yoktu diyebilmek ’Aþk’... Bu yüzdendi uyumadan evvel her gece ellerimi sema’ya açýp, Rabbimden seni dilenmek... Ve Seni Sevmek akrep’le yelkovanýn tamda ortasýnda , çýrýlcýplak zaman’a býrakýlýþýmdý... Geleceðin güne dek...! 07/08/2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
rafet42 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.