Ey Son G(H)ecem ...! Þimdi öyle bir al’ki bu yar/sýzýlý halimden beni soðuk kollarýna, kaným çekilsin.! Ve sakýn sabah’a sað çýkarma .! Cesedimi alsýnlar koynundan usulca.! Yýkamasýnlar . . .! Yar bilip, yar’alayanýmýn gözlerinin tam altýnda’ki gülüþlerine gömsünler ...! Belki vicdana gelir’de iki damla gözyaþý döker uðruma .! Ön/söz-üm dün sen , gönül kitab’emde, Þimdi Son sözüm’sün... Sosyal Medyada Paylaşın:
rafet42 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.