özleminle çýrpýndým da, geliþ anýný hiç yaþamadým; vuslat denen o tansýksal yangýný hiç yaþamadým; tenine dokunmanýn ürpertisini hiç yaþamadým; yüzümde hissetmeyi hoþ nefesini hiç yaþamadým; can evime can eliyle deðmeni hiç yaþamadým; “iþte artýk ben seninim” demeni hiç yaþamadým.
bir gün, geliþinin mutluluðundan, ölürüm belki; ama bilmem yaþamamýþ bir adam nasýl ölür ki?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Emin Atasoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.