SABAHATTİN’E GURBET AĞITI
adý bilinir de, tanýmý yoktur
þu yere batasý gurbetçiliðin –
kimine göre o zehirli oktur,
kimine göreyse bir yara derin…
gurbet, gurbetçinin gölgesi gibi
yanýndadýr, peþindedir her zaman;
her ne kadar korusa da kendini,
gurbette gurbete yeniktir insan.
o insan ki, canlý çarmýhtadýr hep:
yarýsý orada, burda yarýsý!
yaþamak acýdýr gurbette elbet,
ama ölmek acýlarýn acýsý.
ölüm de sinsidir zalim gurbette,
nerden nasýl vurur hiç bilinmez ki,
bir ad uydurulur ona elbette:
ya üzüntü, ya sigara, ya içki…
gurbetçi sýladan hep medet umar
ve gömülür topraðýna gurbetin,
gömülür … adýnýn ne önemi var
ha ahmet, ha mehmet, ha sabahattin…
NOT: Dün akþam (14.01.2013) yitirdiðim deðerli þair dostum Sabahattin Bayramöz için. Nur içinde yatsýn.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Emin Atasoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.