gülpembe’nin dönmeyiþi gitmez bitmez aðrýsýydý sesi demir daðlara merhamet çaðrýsýydý. yunusça, pir sultanca, zeybeklerce, efelerce sevdi vatan topraðýný; þarkýlara ince ince ördü vatan topraðýný. bakýþý da, gülüþü de, o rüzgârlý saçlarý da barýþý yeþerttiler gönül tarlalarýnda. kalbi sevda denizi çok verirdi, çok alýrdý; sevilmenin böylesine bir kalp nasýl dayanýrdý? evet, nasýl dayanýrdý? ve patladý sevgi topu küstü gitar telleri, kol düðmesiz kalýverdi gitarcýnýn yenleri. süresiz bir yolculuða koþar gibi yeniden çýkýverdi göklere nota merdiveninden. japonya’da çiçekler uykusunda aðladý, oysa manço öldüðüne kendisi inanmadý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Emin Atasoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.