YİRMİ AŞK ŞİİRİ VE UMUTSUZ BİR ŞARKI

III

Çamlarýn çokluðu, dalgalarýn kýrýlmýþ uðultusu,
yalnýzlýk çaný ve ýþýklarýn usul oyunu,
bebek gözlerine düþen alacakaranlýk,
yeryüzü kabuðu, sende söyler þarkýsýný toprak!

Sende þarký söyler ýrmaklar ve üstünde
ruhum arzuladýðýn gibi ve istediðin yere doðru.
Yol çiz ki bana umut yayýnýn üstünde
bir ok salvosu atayým sayýklamayla.

Sis kemerini görüyorum çevremde,
peþine sessizliðinin düþtüðü izlenen saatlerimi,
sana, saydam taþ kollarýna demir atmýþtýr
öpücüklerim nemli arzumun yuvasýnda.

Ah! yankýlanan ve ölerek düþen akþamda aþkýn
rengini soldurduðu ve katladýðý gizem sesin!
Böyle gördüm karanlýk saatte tarlalarda
rüzgarýn aðzý altýnda eðildiklerini baþaklarýn.

V

Beni duyman için
sözcüklerim bazen
azalýr
plajdaki martý izleri gibi.

Bilezik, esrik çýngýrak
yumuþak ellerinin üzümü için.

Sözcüklerime bakarým ve uzakta görürüm onlarý.
Benden çok senindir onlar.
Eski acýma sarmaþýk gibi týrmanýrlar.

Nemli duvara týrmanýrlar.
Ve bu kanlý oyunun tek suçlusu sensin.

Karanlýk yuvamdan kaçýyorlar.
Ve sen her þeyi dolduruyorsun, her þey seninle dolu.

Yerleþtiðin boþluðu dolduranlar onlardýr,
hüznüm senden daha çok onlara tanýdýk.

Burada sana söylemek istediðimi söyleyecekler,
duy onlarý beni duymaný istediðim gibi.

Her zamanki gibi, sýkýntýlý bir rüzgar sürüklüyor onlarý yine
ve bazen düþlerin kasýrgasý deviriyor.
Acýlý sesimde baþka sesleri duyuyorsun.
Eski dudaklarýn aðlamalarý, eski af dilekçesi kaný.
Sevgilim, sev beni. Burada kal. Ýzle beni.
Sevgilim, izle beni, sýkýntý dalgasý üstünde.

Yine de sözcüklerim aþkýnýn rengini alýyor.
Ve sen her þeyi dolduruyorsun, her þey seninle dolu.

Bütün bu sözcüklerden sonsuz bir bilezik yapýyorum
üzüm gibi ak ve yumuþak ellerin için.

VIII

Sen, ruhumda výzýldayan, balla esrik, ak arý
bükülüyorsun usulca bukle bukle yükselen duman gibi.

Umutsuzum, söz yankýsýz,
her þeye sahip olan, her þeyi yitirenim.

Sende çatýrdýyor son palamar, son kaygým.
Çölümdeki son gülsün.

Ah suskun kýz!

Kapat derin gözlerini. Gece uçuyor orada.
Ah! soy korkulu heykel bedenini.

Gecenin kanat çýrptýðý derin gözlerin var.
Ve taze çiçek kollarý ve bir gül bezek.

Ve göðüslerin ak salyangozlar gibi.
Bir gece kelebeði uyuyor konmuþ da göbeðinin üstüne.

Ah suskun kýz!

Ve iþte yalnýzlýk ve sen yoksun.
Yaðmur yaðýyor. Deniz rüzgarý kovuyor aylak martýlarý.

Islak yollarda ayaklarý çýplak yürüyor su.
Ve aðacýn yapraðý yakýnýyor bir hasta gibi.

Ak arý, yoksun, bende sürüyor výzýldaman.
Zamanda yaþýyorsun, ince ve suskun.

Ah suskun kýz!

X

Yine yitirdik o alacakaranlýðý.
Ve kimse görmedi bizi o akþam el eleyken.
mavi gece dünyaya inerken.

Penceremden gördüm
uzak kýyýlarda batan güneþin bayramýný.

Bazen, bir madalya gibi
bir güneþ parçasý yanardý ellerimde.

Ve seni anýmsardým yüreðim daralarak
tanýdýðýn hüzünle hüzünlü.

Neredeydin o zaman sen?
Ve hangi insanlarlaydýn?
Neler konuþuyordun?
Neden gelir ki birden bütün aþk
hüzünlüyken ve seni uzak tanýrken?

Hep alacakaranlýkta alýnan kitap düþtü,
pelerinim, o yaralý köpek, ayaklarýmýn dibine yýðýldý.

Hep zaklaþýyorsun ve hep akþam
gecenin heykelleri silerek alelacele geldiði saatlerde.

XIV

Günlük oyuncaðýn dünyanýn aydýnlýðýdýr.
Suyun ve çiçeðin üzerine gelmiþ ince ziyaretçi.
Ellerimin arasýnda her gün, bir salkým gibi
sýktýðým bu küçük yüzün beyazlýðýný býraktýn.

Ve o zamandan beri, sevgilim, benzerin yok.
býrak uzanayým sarý çiçek taçlarýnýn üstüne.
Kim yazdý adýný güney yýldýzlarýnýn baðrýna duman harflerle?
Ah! býrak canlandýrayým seni o zamanki,
daha varlýðýn yokkenki halinle.

Ama bir rüzgar haykýrýyor ve camýma vuruyor.
Gökyüzü karanlýk balýklarla dolu bir að.
Buraya geliyor çarpmaya bütün rüzgarlar, buraya, hepsi.
Soyunuyor yaðmur.

Kuþlar geçiyor kaçarcasýna.
Rüzgar. Rüzgar.
Ýnsan emeðine karþý savaþamam.
Ve fýrtýna bir yýðýn kara yaprak býraktý
ve dün akþamýn palamarladýðý bütün kayýklarý çözdü.
Ama sen buradasýn. Sen kaçmýyorsun.
Yanýtlayacaksýn beni son çýðlýða kadar.
Sokul yanýma korkuyormuþsun gibi.
Ama tuhaf bir gölge geçiyordu bazen gözlerinden.

Þimdi, þimdi de küçüðüm, hanýmelleri getiriyorsun bana,
kokuyorlar göðüslerine kadar.
Hüzünlü rüzgar koþarken kelebekleri öldürerek
seviyorum seni ve sevincim ýsýrýyor erik aðzýný.

Bana, yalnýz ve yaban ruhuma, onlarýn hepsini kaçýran
adýma alýþsan çok þey yitireceksin sanki.
kaç kez, gözlerimizle öpüþürken yýldýzýn yandýðýný gördük,
açýldýðýný gördük baþýmýzýn üzerinde dönen alacakaranlýklarýn
yelpazelerinin.
Sözcüklerim yaðýyordu senin üzerine okþamalarýmla birlikte.
Nice zamandýr sevdim sedef ve güneþ bedenini.
Evren senin, iþte buna inanýyorum.
Daðlardan sevinç getireceðim copihue(1) çiçekleri olarak,
kara fýndýklarla, orman öpücüklerinden sepetlerle.

Ýlkbaharýn kiraz aðaçlarýyla yaptýðýný
yapacaðým seni.

Sosyal Medyada Paylaşın: